Yıl 1953, 3 Nisanı 4 Nisana bağlayan gece.. Tam 81 Şehit..

Dumlupınar Denizaltısının batma olayı...

Yıl 1953, 3 Nisanı 4 Nisana bağlayan gece.. Tam 81 Şehit.. 59052402uu4

Yıl 1953, günlerden 4 Nisan...
Sabahın ilk ışıklarında Eceabat ve Nara kıyıları şiddetli bir
çarpışmanın gürültüsüyle sarsıldı. Bu sarsıntı, güneşle birlikte tüm
Türkiye'yi saracaktı. Naraburnu açıklarında Naboland adlı İsveç şilebi
ile çarpışarak Çanakkale Boğazı'nın sularına gömülen Dumlupınar
denizaltısında şehit olan 81 Türk Denizcisi tarihin sayfalarına ve Türk
Milleti'nin kalbine şu sözlerle kazınacaktı: "Vatan sağolsun!"

Akdeniz'de
yapılan NATO tatbikatına katılan 1. İnönü ve Dumlupınar denizaltı
gemileri, manevraların ardından Gölcük'e dönmek üzere yola çıktılar. 3
Nisan'ı 4 Nisan'a bağlayan gece Çanakkale Boğazı'na giriş yapan iki
denizaltı gemisi, olacaklardan habersiz eve dönüyordu. Sakin geçen
yolculuk saat 02.10 sularında Dumlupınar için son buldu.

Dumlupınar,
Naraburnu açıklarına yaklaşırken geminin güvertesinde Süvari Kıdemli
Yüzbaşı Sabri Çelebioğlu, Üsteğmen Kemal Ünver, Üsteğmen Hüseyin Yumuk,
Astsubay Hüseyin Akış ve Astsubay Hüseyin İnkaya bulunuyordu.

Ancak
Çanakkale Boğazı'nın sularında sessiz sedasız ilerleyen tek gemi
Dumlupınar değildi. İstanbul yönünden gelen İsveç Bandıralı "Naboland"
şilebi de aynı dakikalarda Naraburnu açıklarına gelmişti. Kaptanlığını
Oscar Lorentzon'un yaptığı Naboland ile Dumlupınar, birkaç dakika sonra
korkunç bir gürültüyle çarpışacak ve bu çarpışma Eceabat sahilinde dahi
duyulacaktı.

Astsubay Hüseyin İnkaya, nöbetçi olmamasına
karşın vardiya dışı görevine devam ediyordu. Nara önlerine gelinirken
rotada dikkatini çeken değişiklik üzerine köprü üstüne çıktı. Tam bu
sırada güvertede bulunan sekiz kişi, ne olduğunu anlayamadan suya
yuvarlandı.

Naboland, Dumlupınar'a tam baş tarafından
bindirmişti. Çarpışmanın gürültüsü Eceabat Limanı'nda demirlemiş olan
gemilerce de duyuldu. Darbenin şiddetine dayanamayan Dumlupınar, birkaç
saniye içinde Çanakkale Boğazı'nın karanlık ve soğuk sularına gömüldü.

Denizaltının
tüm elektriği kesilmişti. Gemilerinin baş taraftan itibaren su aldığını
gören denizciler hızla kıç torpido dairesine doğru harekete geçti. Kıç
torpidoya varana kadar da arkadaşlarının birçoğunu kaybettiler.
Dumlupınar batarken sadece 22 denizci de kıç torpido dairesine ulaşmayı
başarmıştı. Dumlupınar ilk şehitlerini böylelikle vermiş oldu.

Aynı
gece Eceabat Limanı'nda demirli bulunan Gümrük motorundaki personel,
*** olarak kaza mahaline çağırıldı. Gümrük motoru, Naboland'dan atılan
tahlisiye sandallarına çıkmış ve can yeleklerine sarılmış Dumlupınar
mürettebatını görerek motora aldı ve Çanakkale'de hastaneye ulaştırdı.

Gün
ağarmıştı. Balıkçı tekneleri, Dumlupınar'ın batarken su yüzüne
fırlattığı haberleşme şamandırasını gördü. Gümrük motorunun ikinci
çarkçısı Selim Yoludüz şamandıraya uzandı ve üzerindeki yazıyı okudu:

"Deniz Kuvvetlerine bağlı Dumlupınar Denizaltısı burada battı. Kapağı açın ve denizaltıyla irtibat kurun."

Yoludüz kapağı açtı, şamandıranın içindeki ahizeyi kaldırdı ve ümitle "Alo" dedi.

Telefondaki ses, "Buyrun, ben Astsubay Selami" dedi.

Beklediği
karşılığı alan Selim Yoludüz, Astsubay Selami'ye ne durumda olduklarını
sordu. Astsubay Selami, geminin 15 derece sancak yönünde yatık ve
elektriğin kesik olduğunu, 22 kişi olarak kıç torpido dairesine
girebildiklerini söyledi.

Selim Yoludüz, "Endişelenmeyin.
Kurtaran yolda. Sizi oradan çıkaracağız" dedi. Astsubay Selami'nin
cevabı, Selim Yoludüz'ün kulağına ve kalbine işledi:

"Ailelerimize selam söylüyoruz. Bizi kurtaracağınızdan eminiz. Vatan sağolsun..."

Bu,
Astsubay Selami'nin boğazın yüzeyindekilerle yaptığı ilk konuşma oldu.
Saat 11:00 sularında olay mahaline gelen Kurtaran gemisinin tüm
çabaları sonuçsuz kaldı. Bir süre sonra bir konuşma daha yapmak için
şamandıranın başına gidildi ve ahize kaldırıldı. Ahizenin diğer ucundan
sadece dualar, ezan sesleri ve iniltiler geliyordu. Saat 15:00
sularında ise muhabere şamandırasını tutan telefon kablosu koptu. Bir
daha Dumlupınar mürettebatından haber alınamadı.